Sevgili Ankara’da bir yaz günü,
Bu içten sorun için çok teşekkür ederim.
Gerçekten de, bu çaresizlik hissi çekim yasasını öğrenen ve uygulamak isteyen ancak henüz hayatında büyük bir değişim göremeyen pek çok kimsenin takıldığı hassas bir nokta.
Ama yapabileceğin çok şey var. Cevabı bir makale olarak yazdım. Soru ve Cevap: Çaresizlik Hissinden Kurtulmanın Yolları Nelerdir? adlı makalede okuyabilirsin.

Ayrıca “Çaresiz ve Tükenmiş Hissetmenin İnanılmaz Faydası” adlı makale de senin için çok faydalı olacaktır. Burada çaresizliğin aslında hayatta başımıza gelebilecek en güzel şeylerden biri olabileceğinden bahsetmiştim. Umarım ne demek istediğimi iyi anlatabilmişimdir.

Bu pek çok kişiye yardımcı olacak ve ışık tutacak sorun için tekrar çok teşekkür ederim.

Unutma, her zorluğun yanında bir kolaylık muhakkak var.

Senden tekrar duymak ümidiyle…

Sevgili Era,

Sorduğun bu mükemmel, içten ve son derece “kısa ve öz” soru için çok teşekkür ederim. Cevabımı öz tutmaya çalışsam da kısalık konusunda söz veremiyorum.

İlk söylemek istediğim şey şu:

Hadi, hemen şimdi, bunu bir “mücadele” ve “aşılması zor bir engel” gibi görmek düşüncesini değiştirelim.

Her derdin bir çaresi var.

Her işin bir bileni var.

Her sorunun bir cevabı var.

Bulana kadar aramaya devam etmekse heyecanlı bir macera gibi.

Kendimizi kasmamıza, mücadele etmemize gerek yok. Hem bedenen, hem zihnen, hem de ruhen rahatlamaya odaklanalım.

Çünkü ne kadar rahatlamışsak, her şey de o kadar kolay ve çabuk düzeliyor.

İçinden gelen o negatif ses, geçmişteki bazı acılı olaylar sırasında verdiğin kararlardan, kabul ettiğin söz ve düşüncelerden kaynaklanıyor.

Bugün, o olaylar geçmiş gitmiş ama verdiğimiz kararlar ve düşünceler taptaze hala içimizde.

Mesela, babamı kaybettiğimde, kalp acısı içinde, dünyanın artık hiçbir şekilde eskisi kadar güzel olamayacağına karar vermiştim.

Elbette içten içeydi bu karar…

Zannediyordum ki, sonraki günlerde kendiliğinden kendime geleceğim ve dünya benim kontrolüm dışında eskisi gibi ışıldamaya başlayacaktı.

Ama maalesef, böyle olmadı. Dünya benim kararımın önüne geçemedi.

Tam 15 sene boyunca, dünya aynı kasvet ve sıkıntılı olaylarla dönmeye devam etti.

Ta ki, ben o verdiğim kararı bulup, tekrar ele alıp, bilinçli bir şekilde değiştirene kadar.

4 sene önce, o acılı olayı alıp masaya koydum. Acımı tamir ettim, ve acı içinde verdiğim kararın doğru olmadığını görüp, doğrusu ile yerini değiştirdim.

“Dünya her şeye rağmen güzel.”

Ve 4 senedir, benim için dünya güzel, hem de her şeye rağmen güzel. Olaylar da benim düşünce va kararlarımı takip etti.

Sana tavsiyem ve senden ricam, içinde bulunduğun sıkıntılı durum hakkında güvenebileceğin bir kişiye konuş ve içini boşalt.

Hem sıkıntılı durumun, hem de bu sıkıntının kaynağı olabileceğini düşündüğün olaylar hakkında, rahatlayana kadar konuş.

Ama dikkat et, çekim yasasını bilen birisi olsun. Anlattığın sıkıntılar üzerine durumun kötülüğü hakkında seni körüklemeyecek birisi olması lazım. Sadece dinleyecek, az konuşacak ve yorum yapmayacak birisi olması lazım.

Bu rahatlamanın ilk yolu.

Zihnimizi bu eski ve istenmeyen düşüncelerden temizlemenin ve rahatlamanın etkili bir başka yolu da, evde veya varsa bahçede temizlik yapmak.

Bu temizlik ne kadar ağır iş gibi olursa etkisi de o kadar iyi oluyor.

İşe yaramayan, kullanılmayan, eski, bozuk şeyleri çöpe atmak da çok etkili.

Tüm bunların üzerine, dördüncü rahatlama yolu olarak, “pozitif sorular” yöntemini kullanmanı tavsiye ederim.

Bu yöntem, cevap vermeye çalışmadan, kendine arka arkaya pozitif sorular sormaktan ibaret:

Neden her şey yolunda?

Neden her sıkıntım mucizevi bir şekilde çözüm buluyor? gibi…

Ben sırf bunlar için ayrı bir defter tutuyorum.

Zihnimiz problem çözmek için programlanmış bir bilgisayar gibi, hem de şimdiye kadar yapılmış en iyi bilgisayardan çok çok daha iyi.

Ne soru sorarsak ona cevap buluyor.

Ama biz onu kullanmasını bilmiyoruz ve “negatif sorular” sorarak hata ediyoruz.

Neden her şey kötü gidiyor? diye sorarsak, zihnimiz de kötü giden şeyleri bulup, bize gösteriyor. Biz kötü şeyleri görüp onlara odaklanınca da, çekim yasası gereği daha da kötü şeyleri kendimize çekiyoruz.

“Pozitif sorular” sorarsak, zihnimiz bize iyi giden şeyleri bulup gösterecek. Biz iyi şeyleri görüp onlara odaklanınca da, çekim yasası gereği daha da iyi şeyleri kendimize çekeceğiz.

Sana tavsiyem bu 4 yöntemi, kendini sıkmadan, mücadele ederek değil de sanki bir macera yaşıyormuşcasına -ki gerçekten de öyle, hayatının macerasını yaşıyorsun- tatlı bir heyecan ve beklenti içinde uygula.

Bize, en büyük destek de Allah’tan geliyor. O, bizi öylesine güçlü yaratmış ki, ne dilesek, ne düşünsek, neye niyet etsek, neye karar versek oluyor.

Dünya, evren bizim kararımızın önüne geçemiyor.

Biz ne dersek oluyor. Allah da bize aklımızı doğru kullanmamızı öğütlemiyor mu?

Seni bedenen, zihnen ve ruhen rahatlatacak şeylere ver aklını, dikkatini ve zamanını.

İnşallah, soruna sana yardımcı olacak bir cevap verebilmişimdir.

Senden tekrar duymak ümidiyle…

Sevgili Seheryıldızı,

Öncelikle teşekkür ederim, yazılarımı okuduğun için ve duygularını-düşüncelerini paylaştığın için.

Sorduğun soru o kadar hepimizi yakından ilgilendiriyor ve hislerimize o kadar güzel tercüman oluyor ki, cevabı bir makale olarak yazıp tüm dostlarımızın okumalarını istedim.

Bu makaleyi http://cekimyasasi.net/makaleler/2009/12/24/ya-basaramazsam-korkusu/ adresinde okuyabilirsin.

Umarım bu cevap, bu konuda kafanı açmaya yardımcı olur.

Ulaşmak istediğin hayata en kısa zamanda ulaşmanı tüm kalbimle dilerim.

Tekrar teşekkürler yazılarımı okuduğun için ve duygu-düşüncelerini bizimle paylaştığın için.

Anlayışlı ve Sevgi Dolu Allah’a emanet ol.

Sevgili Macide arkadaşım,

Senin de dediğin gibi, düşünce gücünün ilahi güçle birleşmesinden ortaya çıkan eser değil mi bu başına gelen olay?

Ben buna, Allah’ın bize verdiği “akıl ve kalp gücünü” beraber kullanırken, Allah’ın yardımını da ekleyince ortaya çıkan mucize diyorum.

Seni tebrik ederim, bu mucize eser için. Hayatının her alanında bol bol devamını dilerim.

Sorunun cevabına gelince… “İhtiyacımız olan şeyleri, neden aynı şiddetle isteyemiyoruz?” diyorsun.

Çünkü, aslında ruhumuz yaralı ve hayatta ihtiyacımız olan şeylere, mesela ev, araba, bol para, kıyafetler vs. vs., ilgisizmiş gibi davranıyor. Hani olur ya hasta bir insanın canı hiç bir şey istemez. Biraz onun gibi sanki. Hatta bazımız, bunları istemenin çirkin olduğunu bile düşünüyor.

Hatta bazen kişi bunları haketmediğini bile düşünebiliyor. Üstelik sadece maddi değerleri değil, manevi değerleri bile, sağlık, iyi sevgi dolu bir eş, çocuk, arkadaş, ebeveyn vs. vs. gibi kendimize çekmeyi bırak, tam gaz itmekle meşgul olabiliyoruz.

Bu sebeple, “kabe örtüsü” istemeyi ruhumuz kabul edip, tam gönülle isteyebilirken, başka konularda “o kadar da istemem” diyebiliyor.

Oysa ki, ruhumuzun yaralarını iyileştirebilsek, onun keyfini yerine getirebilsek, o da anlayacak ki: iyi-güzel-doğru olan her şeyi istemekte bir sakınca yok.

Ben bu konuda en çok şu ayeti seviyorum:

Araf Suresi 32 “Allah’ın, kulları için çıkardığı süsü, güzel ve tatlı rızıkları kim haram etmiş?”

Ruhumuz bunu idrak edebilse, sanırım, bu problem çözülmüş olacak.

Zaten çekim yasasını kullanmanın özü de bu değil mi? Ruhumuzu rahat ve ister bir hale getirip, hayatta istediğimiz iyi-güzel-doğru şeyleri kendimize çekmek.

Bunun için de kendimize, çevremize ve hayata olan sevgimizi arttırmak, ruhumuzun yaralarını iyileştirmek ve sonra da istediğimiz şeyleri istemek veya dilemek gerekiyor.

Bu konularda makalelerimizde pek çok merhem bulacağını umuyorum. Hepsi bu amaç için yazıldı: Ruhumuzun yaralarını sarmak, merhem sürmek, ve sahip olduğu Allah vergisi yetenekleri tekrar uyandırmak için…

Benim ayrıca sana özel bir tavsiyem olacak, çünkü sen bu konuda bir mucize gerçekleştirmiş ve yeteneğini ortaya çıkartmış birisisin:

Her gün, gün boyunca 3-5 tane ufak-tefek dileklerde bulun, bunları birkaç defa içinden söyle ve yanına Allah’ın yardımını alacak güzel sözler de ekle.

Mesela, “Bugün çok güzel bir gün geçireyim” veya “Bugün eski bir arkadaşla karşılaşayım” veya “Bugün elimize sürpriz bir para geçsin” gibi.

Bunları büyük çapta güzellikler için alıştırma şeklinde kullan ve aynı zamanda da tadını çıkarmaya bak.

Ve en ufak bir “dilek gerçekleşmesi” başına geldiği zaman, mesela sürpriz bir para diledin ve arkasından yolda 1 kuruş bozuk para buldun, hemen şükranla al ve sakın ha küçümseme, Allah’a şükret. “Sürpriz para dileğim işaretlerini göstermeye başladı. YAŞASIN!!! YOLDA, GELİYOR” diye düşün ve sevinçle takdir et.

Çekim yasasını ve yeteneklerimizi öldüren TEK şey var: Meydana gelen minik işaretleri küçümsemek ve “Bu çok az” veya “Bu yetmez” veya “Ben bunu ne yapayım, daha çok lazım” şeklinde bunları ezmek ve yok saymak.

Halbuki bunlara, kör bir insanın gözünde beliren ilk ışık gibi yaklaşmak gerekiyor.

Evet, hala kör ama ışık görmeye başlamak, gözün görmeye başlamasının ilk işareti değil mi? Hem de çok önemli bir işaret.

Veya bir bebeğin ilk adımları gibi. Evet çok zayıf, her an düşebilir ama korunur ve desteklenirse, daha güçlü adım atacak, hatta ilerde yürüyüp koşacaktır bile o bebek.

O yüzden büyük dilekler isterken, gerçekleşen ufak başarılarımızı da takdir etmek çok önemli.

Umarım soruna biraz olsun ışık tutabilmişimdir.

Güzel haberlerini bekliyorum.

Çok çok sevgiler.

Sevgili Merve Petek,

Öncelikle tebrik ederim seni: çok önemli bir adım attın… Korkuna rağmen, kalbinin sesini dinledin ve yardım almak için soru sordun.

İşte aynen böyle, teker teker, önümüzde bu şekilde pencereler, kapılar açılmaya başlıyor, çekim yasasını kullanmaya başlayınca, ardından aynı senin yaptığın gibi korksak dahi o kapıdan geçince, yeni bir kapı, sonra yeni bir kapı, bizim hayalini kurduğumuz o mutlu hayata doğru ilerlememizi sağlıyor.

2 yıldır hayatıma geçiremiyorum diyorsun, bak, bir şeyleri doğru yapmışsın ki şimdi kendine bir fırsat çektin. Evet, sen de çekim yasasını uygulamaya başlamışsın. Bu adımı çok iyi hatırla, çünkü aynı buna benzer hislerle birer birer daha pek çok kapı açılacak önünde. O kapıları da geçmek ve gerekli adımları atmak çok önemli.

Üstelik haydi sen de itiraf et, evet korkutucu ama aynı zamanda tatlı bir heyecan, doğru bir şey yapıyor olmanın huzuru, bir umut, bir ışık vardı değil mi bu adımı atarken?

İşte, aynı böyle adımlar ata ata ulaşıyoruz o arzu ettiğimiz iyi, güzel, doğru hayata.

Tekrar tebrik ederim, cesaretin ve bu adımı attığın için. Yolun açık olsun…

Mutsuz olduğun bir işte çalışmak “hayatımızın amacını keşfetmek” makalesinde belirttiğim gibi belki de çekim yasasını uygularken karşılaştığımız ilk ve en büyük engel.

“Hayatının Gerçek Amacı” adlı raporu okumanı yürekten tavsiye ederim.

Bu raporla şöyle bir iki gün geçirmeni, oradaki egzersizleri yapmanı tavsiye ederim.

Sonuçta, ya sevdiğin, senin için anlamlı bir iş bulmanı ya da şu anki işini sevmek için çaba göstermeni tavsiye ederim. (Evet, bu da bir olasılık, onun iyi, güzel, yararlı taraflarına odaklanarak, bu işi de sevmek mümkün.)

Çekim yasası açısından bakarsak, senin duygu ve düşüncelerin hayatına çekeceğin şeyleri belirleyeceği için, huzur-sevgi-güven hislerinin çekeceği şeylerle, huzursuzluk-nefret-korku hislerinin çekeceği şeyleri takdir edersin.

Tabii ki ilk adım bu hislerin bilincine varmak.

Üyelerimizin listesinde seni aradım. Başvurmuşsun ama henüz raporumuzu almamışsın. Gerçekten yürekten tavsiye ederim onu ağır ağır, düşüne düşüne okumanı.

Umarım, sana faydalı olur.

Senden tekrar duymak ümidi ile,

Anlayışlı ve Sevgi dolu Rabbimize emanet ol.

Sevgili Nes,

Öncelikle, siteyi görmeden bir gün önceki düşüncelerin ve bu siteyi kendine çektiğin için teşekkürler.

Ben de, çekim yasası ile ciddi bir şekilde ilgilenen, Allah’a inanan ve soruları olan bayanlara yardım etmek ve onları bu siteye çekmek istiyordum ve istiyorum. Yani aslında bu ikimizin de başarısı, seni de kendimi de tebrik ediyorum.

Bu yaşadığımız, tam bir çekim yasası örneği değil mi?

Ancak benim açımdan, bir yüzü daha var bu çekim olayının. Benim bir korkum vardı (1-2 dakika öncesine kadar vardı, şu an onu hallettiğim için rahat rahat yazabiliyorum bu konuyu. :D)

Bana insanların dua etmek ile ilgili sorular sormasından ve benim Allah hakkında, dua etmek hakkında, tabiri caizse “ahkam” kesmemden çekiniyor, korkuyordum.

Hatta 1-2 buna benzer soruyu cevaplamadan sildim. Çünkü inanıyordum ki, dua Allah ile kişi arasında son derece özel, çok özel, “en özel” bir iletişimdir ve hiç kimsenin bu konuda ne yorum yapmaya ne de “bu şu şekilde yapılır” veya “şu şekilde yapılmaz” gibi bir kural getirmeye hakkı vardır.

Bu inancımda bir değişme olmasa da en azından bunu söylemenin söylememekten daha iyi ve hayırlı olduğuna kanaat getirdim.

Bir başka deyişle senden de bu tür bir soru gelince, bu korkumla yüzleşmem ve hem aklıma, hem kalbime, hem de hayat değerlerime uygun bir yanıt vermem gerektiğini anladım.

Ne de olsa ben bu siteyi, sorulara cevap vermek, hayatta öğrendiğim iyi, doğru, güzel şeyleri dostlarla paylaşmak ve elimden geldiğince yardım etmek için açtım.

“Yanlış yapmadığımı düşünüyorum” diyorsun, çok haklısın.

Rabbimizle aramızdaki iletişimimiz, bence, hayatta sahip olduğumuz en değerli şeyimiz.

Ben şahsen, kendimi bildim bileli, ne zaman zor durumda kaldıysam, ona sığındım ve her seferinde, çoğu zaman mucizevi bir şekilde, o zor durumdan, tekrar rahatlığa ulaştım.

İçim korku doluysa korku dolu, çaresizlik içindeysem çaresizlikle, ağlıyorsam ağlayarak dua ettim, her halde de duam kabul oldu.

Ben çekim yasası ile 1992 yılında karşılaştım. O zamanlar şimdiki gibi, herkesin bildiği bir şey değildi. Ve bu karşılaşmam da yine çaresizlikle dolu dualarımın ertesinde olmuştu. (Hiç unutmam, o zamanlar, Ayetel Kürsi adlı duayı, anlamını dahi bilmeden o kadar çok okumuştum ki, artık ezberlemiştim. Bakara suresi 255) Bu dualarımın ertesinde çekim yasasını buldum, yani bu dualar bana çekim yasasını getirdi.

Büyük bir heyecan ile, İngilizce kitaplar, kasetler, kurslar… Okunacak, dinlenecek ne varsa, yapabileceğim kurs ne varsa katılmak için uğraştım.

Çekim yasasını bir yandan anlamaya çalışırken, Rabbime olan dualarıma da devam ettim, bazen umut dolu, bazen çaresiz, bazen korku dolu. O zamanlar hala bu duaların anlamlarını dahi bilmiyordum ve bunlara ek olarak Türkçe dileğimi iletmek şeklindeydi Rabbimle iletişimim.

Bu dualarımda da hiç hüsrana uğramadım.

Ve hayatıma yeni bir mucize çektim. Bu kez, 1990lı yılların sonlarına doğru, Prof. Dr. Yaşar Nuri Öztürk’ün Kuran-ı Kerim meali ile karşılaştım.

Kelimelerin tüm anlamlarını bölü işaretleri ile ayırarak, yorum yapmadan ve belli bir anlamı bize dayatmadan hazırladığı bu meali anadilimde anlaya anlaya okumak yine tam bir mucizeydi.

Bu defalarca okuma sırasında ve sonunda (tabii hala devam ediyor bu okumalar) farkettim ki, Rabbimiz dualarımızı her zaman ve ne şekilde olursa olsun kabul ediyor.

Ancak biz, daha doğrusu ben, rahatlama ertesinde şükretmeyi ve onun bana olan lütuflarını unutmaya ya da onları sanki benim doğal hakkım gibi görmeye meyilliyim.

Bu konuda kafamı açan ayetler şunlardı:

*******************************************

FUSSİLET SURESİ 50 (Fussilet: ‘Ayrıntılı yaptı.’)

Eğer kendisine dokunan bir zorluktan/zarardan sonra bizden bir rahmet tattırsak, yemin olsun, şöyle diyecektir: “Bu benim hakkım! Kıyametin kopacağını da sanmıyorum. Rabbime döndürülmüş olsam da şüphesiz, O’nun katında benim için şaşmaz güzellikler vardır.” Yemin olsun, biz o nankörlük edenlere, yapıp ettiklerini haber vereceğiz. Yemin olsun, o çetin azabı onlara tattıracağız!

KEHF SURESİ 32-36 (Kehf: mağara)

Onlara örnek olarak şu iki adamı ver: Bunlardan birine, üzümlerden oluşan iki bağlık vermiş, bağların çevresini hurmalarla donatmış, aralarına da ekinler serpiştirmiştik.

İki bağ da yemişlerini vermiş, o adamdan hiçbir şeyi eksik bırakmamıştı. İkisinin ortasından bir de nehir fışkırtmışız.

Adamın başka bir geliri de vardı. Bu yüzden, arkadaşıyla konuştuğu bir sırada ona şöyle demişti: “Ben, malca senden zengin, insan unsuru bakımından da güçlü ve onurluyum.”

Ve böylece, öz benliğine zulüm ede ede bağlığına girdi. Şöyle konuştu: “Bunun sonsuza değin yok olacağını sanmıyorum.”

“Kıyametin kopacağını da sanmıyorum. Ama eğer Rabbime döndürülüp götürülürsem, bundan daha iyisini bulacağımdan eminim.”

KEHF SURESİ 42-44 (Kehf: mağara)

Derken bütün ürününe el kondu. Bağ sahibi, çardakları üzerine çökmüş bulunan bağ için harcadıklarına vahlanarak avuçlarını ovuşturuyor ve şöyle diyordu: “Ne olurdu, Rabbime hiç kimseyi ortak koşmasaydım!”

Allah dışında kendisine yardım edecek bir topluluğu da çıkmadı. Kendi kendini de kurtaramadı.

İşte böyle bir durumda, dostluk ve koruma, hak olan Allah’tandır. O, karşılık verme bakımından da hayırlıdır, iş sonuçlandırma bakımından da hayırlıdır.

*******************************************

Lütufları hakkımmış gibi görmenin ve şükretmeyi ihmal etmenin hiç de iyi bir şey olmadığını anladığım zamandan beri artık hayatıma ve dualarıma bol bol şükretmeyi de dahil etmeye başladım.

Bu şekildeki dualarımda da yine hiç hüsrana uğramadım.

Bu konudaki söylemek istediklerimi özetlemek gerekirse,

1- Rabbime olan her tür ve her çeşit ettiğim duada hiç hüsrana uğramadım.

2- Rabbime şükürlerimi de iletmem, daha iyi, daha güzel, daha doğru oluyor.

3- Rabbim, Rahman ve Rahim, yani kendi yol gösterişlerine uymayanlara dahi “Anlayışlı” ve yol gösterişine uyanlara karşı da çok , “Sevgi Dolu”

4- Rabbim, bana karşı çok anlayışlı ve sevgi dolu. Seviliyorum…

5- Rabbim hepimize karşı çok anlayışlı ve sevgi dolu. Seviliyoruz…

6- Rabbime olan iletişim hattım hayattaki en değerli varlığım.

7- Bu iletişim hattıma, hiçbir şeyin veya hiçbir kimsenin yorum yapmasına, bu hattı kesmesine veya bu hatda araya girmesine izin vermemek benim kendime, tüm hayatıma, hayat değerlerime, hayat amacıma, ve Rabbime borcum.

Nesciğim, kusura bakma, çok uzun bir cevap oldu ama bunlar gerçekten söylemem gereken şeylerdi.

Dua konusundaki sorunu sorduğun ve benim korktuğum şeyle yüzleşmeme ve onu temizlememe fırsat verdiğin için çok çok teşekkür ederim.

İkinci sorunu biraz kısalttım, lütfen tekrar kusura bakma.

Herkesin kendine göre bazı düşünceleri, duyguları, inançları ve beklentileri oluyor.
Bunun sonucu olarak da, eğer herkes kendine özel bir egzersiz yapsa, daha iyi ve daha çabuk sonuç alabiliyoruz.

Uykuna dikkat et. Uykusuz kalmanı istemem. Çok çok sevgiler.

Sevgili “çarem olun” rumuzlu arkadaşım,

Öncelikle derdini bana açtığın ve bana güvendiğin için çok çok teşekkürler.

Sorunun cevabına gelince:

– İnsanlar bir yerden gitme ateşi ile yanmaya başladıkları zaman, haklı da olabilirler, haksız da.

Bunun cevabını ancak sen bilebilirsin. Lütfen, kalbine ve durumuna bir kere daha bak ve haksız olma ihtimalini de kalbinde bir yokla.

– Detayları tabii ki bilmiyorum. Mesela, ailenizin geçimi nasıl sağlanıyor? Eşinin işi bu şehirde mi? Başka şehirde de rahatlıkla işler yolunda gidecek mi? Yoksa büyük veya küçük riskler mi söz konusu? Çocukların okulları, arkadaşları, eşinin, senin arkadaşların vs vs ne olacak?

Her ne kadar tüm bu ve benzeri bilgileri bilmesem de, benim şahsi olarak her “İki arada bir derede” kaldığım zaman kullandığım formülü veriyorum sana.

Sen bu formülü, kendi durumuna, eşinin, kızlarının durumuna uygulayarak, bu konuda kafanı açabilirsin. VE bu kafa açıklılığı ile eğer haklı isen, eşini de ikna etmen kolaylaşır.

***********************************************

1- Yaşadığınız yerdeki hayatınız ile gitmek istediğin yerdeki olası hayatı, alakalı tüm insanların açısından, tüm detayları ile incele ve bunları iyi taraflar ve kötü taraflar olarak bir kağıda yaz.

İki seçeneğin de ayrı ayrı herkese neler getirip neler götüreceğini yaz.

Her iki seçeneğin de hayat 8 parçası açısından durumunu da yaz. Yani, vücut sağlığına, sana, eşine, çocuklarına, ailene, arkadaşlarına, işinize, çevrenize, ülkenize, maddi ve manevi tüm varlığınıza, dininize neler getirip, neler götürecek?

2- Kendi yeteneklerine, durumuna, amaçlarına, hayat değerlerine bak. Örnek: Yeteneklerin neler? Ne istiyorsun hayatta? Neler senin için önemli? Gerçi kızlarından bahsetmişsin ama sen yine de bu konuya iyice bir bak ve yaz.

3- Maddi ve manevi her alanda, şimdiye kadarki başarı ve başarısızlıklarına da bir bak. Yani, kalacağımız veya gideceğimiz yerin bize verecekleri bizim kendi yeteneklerimiz ve elimizdekilerle ne kadar güzel şeyler çıkartabileceğimiz ile orantılı.
Mesela, çalıştığı şirketten başka şirkete geçme noktasında kararsızlık geçiren birisi, acaba ben diğer şirkette başarılı olabilecek kapasiteye sahip miyim, şu andaki şirketimde başarı durumum ne olmuştu diye kendine sormalı ve buna göre tahminde bulunmalı.

4- Aynı şeyleri eşinin ve kızlarının açısından da yapmanı tavsiye ederim. Acaba onlar her iki seçenekte ne kadar başarılı ve mutlu olabilecekler?

5- Tüm bu bilgiler ışığında en iyi, en güzel, en doğru, en faydalı, en hayırlı sonucun ne olduğuna karar ver.

Burada en iyi, en güzel, en doğru, en faydalı, en hayırlı sonuç derken, hepinizin hayat değerlerine, hayat amaçlarına ve hayatın vazgeçilemez 8 parçasına olan faydaları ve zararlarını kastediyorum. Bunların en çoğuna, en çok fayda getiren şey en en iyi, en güzel, en doğru, en faydalı, en hayırlı şey olmuş oluyor.

**************************************************
Tüm bu bilgiler ışığında, hala bulduğun sonuç, yani en iyi, en güzel, en doğru, en faydalı, en hayırlı sonuç “oradan gitmek” ise, tavsiyem yukarıda yaptığın bu beş adımlık formülü, sakin ve huzurlu bir anda eşine danışarak onunla beraber, bir kere daha yapmak.

Bu şekilde, belki senin göremediğin bazı noktaları o ortaya çıkaracaktır.

Veya eşin senin haklı olduğun konuları görecektir. Çünkü yukarıdaki tüm adımları yaparak bulduğun sonuç, dinlenmeye değer bir sonuç olacaktır.

Tabii, ben bilemem, belki de bu adımların sonunda, şu an yaşadığınız şehirde kalmak “en en iyi, en güzel, en doğru, en faydalı, en hayırlı sonuç” da olabilir.

Her halükarda da, bu adımları yaparak cevabı bulursan, herkes için de, senin için de en hayırlı cevap bulunmuş olacaktır diye düşünüyorum.

Bir de bir iki hikaye anlatayım benim bildiğim, belki kafanı açmakta yardımcı olabilirler:

Seneler önce, ben ufakken, bir evli bayan hatırlıyorum, kocasının memleketinde yaşıyorlardı. Uzak bir akrabamız idi.

Bir gün bize ziyarete gelmişlerdi. Bu hanım, gözlerinde ışıltılarla, ailesini nasıl özlediğini ve kocasının onu 2-3 ayda bir ailesine 1-2 haftalığına kalmaya gönderdiğini anlatmıştı. Eşini ikna etmiş, özlemini anlatmış ve anlaşmışlar.

İşin garibi, o hanımın gözlerindeki mutluluk, bende çok derin bir iz bırakmış. Belki bir gün sana anlatmam içindir. Çünkü bir daha hiç görmedim o hanımı.

İkinci hikayem de, tek kişi ile ilgili değil. Yurt dışında gurbette çalışan tanıdıklar ile ilgili.

İlginç bir şekilde, yurt dışında çalışanları bazen, tuhaf bir daralma tutar. Yurt özlemi değil bu bahsettiğim, tuhaf içten gelen bir gitme isteği. Önce gitmekten sohbet ediliyor, sonra zamanla takıntı haline geliyor ve kişi sonunda, tüm inşa ettiği dostlukları, çevreyi, iş olanaklarını vs. hepsini yıkmak pahasına, kaçarcasına ülkesine geri dönüyor. İşin acıklı tarafı da birkaç sene sonra tekrar gitmek ve o yıkılan şeyleri tekrar inşa etmek çabasına düşebiliyor.

Benim şahsen karşılaştığım en az 5 kişi var bu olayı yaşamış. (Sanırım, internet öncesi devirde, bu şekilde 5 kişi tanımak yüksek bir istatistik.) Demek istediğim, kaldığı yeri bırakıp gitme isteği, görünüşte mantıklı sebepleri de olsa, aslında kaynağı içte olan ve gerçek sebebini bilmediğimiz bir şey olabiliyor ve kişiyi kalsa da gitse de hayatını berbat eden bir çıkmaz sokağa dönüştürebiliyor.

Sana hem tavsiyem hem de ricam, tüm bu bilgiler ışığında, tekrar bir değerlendirme yapman ve hem aklını hem kalbini dinleyerek, en iyi, en doğru, en güzel sonucu bulman. Allah’a dayanıp, Allah’a güvenip, O’ndan sana bu en iyi, en güzel, en doğru sonucu bulmanda, kalp açıklığı, akıl açıklığı vermesini istemen.

Bir de çekim yasası açısından bakarsak olaya, her ne kadar sen “şükret” demeyin, dediysen de, ben çekim yasası öğretmeni olarak, görevimi yerine getirmek istiyorum. Bu konuda yazdığım şu makaleyi, sakin bir zamanında ağır ağır okumanı tavsiye ediyorum. http://cekimyasasi.net/makaleler/2009/12/05/burada-ve-simdi-mutlu-olmak/

Umarım bu cevap, kafanı ve kalbini açmakta sana yardımcı olmuştur. Anlamadığın yer olursa, lütfen sormaktan çekinme ve ayrıca güzel haberlerini de duymaktan mutluluk duyarım.

NOT: Merakla bekliyorum, yukarıdaki adımları yapınca sonuç ne çıkacak…

Sevgili Ada arkadaşım,

Öncelikle çok çok teşekkürler, beni tanımasan da, görmesen de, adımı, yaşımı bilmesen de, sadece ve sadece kalbimi açtığım bu yazıları okuyarak ve kalbime bakarak beni kendine arkadaş olarak kabul ettiğin için.

Ben de seni aynı şekilde, kalbine bakarak arkadaş olarak kabul ediyorum.

Zaten hayatta yaptığım en büyük hatalardan biri de, bazı arkadaşlarımı kalplerine bakarak değil de, gördüğüm şeyleri görmemezliğe gelerek veya onlara acıyarak kendime arkadaş olarak kabul etmemdi.

Kalplerimizin ortak sevdiği şeylerden biri de o bahsettiğin sureler, ben de onları okumaya doyamıyorum:D

Felak: Tan yeri, yarılma, açılma
Nas: İnsanlar
İnşirah: Gönül ferahlığı, iç açılması
Ayetel kürsi: Bakara (İnek) suresinin 255. ayeti, Allah’ın kürsüsünden bahsettiği için adı ayetel kürsi olmuş.
İhlas: Samimiyet
Fatiha:Açılış, açan, özetleyen

Bu ayetler benim için de hep ilaç gibi oldular.

Benim ilaç gibi kullandığım bir ayet daha var, belki sen de kullanıyorsundur. Ondan da burada bahsetmek isterim.

Bu ayet benim hayattaki EN BÜYÜK MUCİZEMİ gerçekleştirmiş, en inanılmaz, en gerçekleşmesi imkansız gibi görünen derdime çare olmuştu.

Ne zaman zorda kalsam, bu ayetle Rabbime sığınırım:

“Senden başka ilah yok, tespih ederim seni. Kuşkusuz, ben zalimlerden oldum.”

Bu ayet Enbiya suresi (Peygamberler) 87. ayette geçiyor.

Bir de,

O zaman dediler ki: “Tespih ederiz seni, ey Rabbimiz! Gerçekten biz zalimler olduk.”
şeklinde Kalem suresi 29. ayette.

Bu iki ayetin bana iyi gelmesinin sebebi sanırım, “ben zalimlerden oldum” sözünde. Bunu söyleyince, daha da idrak ediyorum ki, hayatıma gelen o negatif olayları, o negatif insanları, aslında bir şekilde, içten içe ben çektim.

Belki de bu insanlara ben cahillikle bir yanlışta bulundum, hatta belki haberim bile yok bu yanlışın. Ama hayatımda gördüğüm kanıtlar bu yanlışların varlığını destekliyor.

Genelde de eğer, biraz düşünürsem ve kendimi o insanların yerine koyarsam, yaptığım yanlışı bulabiliyorum.

Ondan sonra da tek yaptığım, bunu bir daha yapmamaya niyet edip karar vermek oluyor. Bir de kendi kendime “yapmayacağım, yapmayacağım, yapmayacağım” veya yanlışım söylediğim bir söz ise “söylemeyeceğim, söylemeyeceğim, söylemeyeceğim.” diyorum. Ve bu kendimi iyi hissettirmeye yetiyor.

Adacığım, bu negatif insanların bize olan eleştirilerini, hançerlerini lehimize çevirmenin bir kaç yolu daha var:

Diyelim ki, kendimizi çok kötü hissediyoruz. Bu insanların yaptıkları veya söyledikleri bir şey kalbimizi çok kırdı.

1. yol, Allah’ın Rahman ve Rahim adlarında ifade edilen o ANLAYIŞ ve SEVGİYİ, kendimize yöneltebiliriz. Zaten neticede kalbi kırılan biziz değil mi, karşı taraf değil?

Kendimi anlıyorum, kendimi seviyorum, kendimi affediyorum şeklinde gerçekleştirebiliriz bunu.

2. yol da şu: Onların bu yaptıklarını, başımızdan aşağı bir kova, kumlu deniz suyu dökmüşler gibi düşünelim.

Deniz suyu, tuzludur, biraz gözümüz yanar ama problem değil akıp gidecektir.

Bu kovanın içindeki kumlar ise, gözümüze batabilir ve canımızı acıtabilir değil mi? Ama onları da ayıklamak ve gözümü temizlemek mümkün.

Ama eğer bu olaydan kazanarak çıkmak istiyorsak, bilmemiz gereken şey şu ki, gözümüze batan bu kumlar arasında mini minicik bir altın veya pırlanta var.

İşte bu bir kova kumlu deniz suyunda, gerekli çabayı gösterip o altın veya pırlantayı arayıp bulabilirsen, işte o zaman senden mutlusu olmayacak, inan.

Bu kişilerin haklı oldukları bir minicik ama miniminicik bir nokta oluyor. İşte onu bulabilir ve o konuda kendini geliştirirsen, büyüyen, gelişen, çiçek açan, meyve veren sen oluyorsun.

Tabii ki o insanlar bunun farkında olamıyorlar, yaptıkları kötülüğü bizim Allah’ın yardımıyla güzelliğe çevirdiğimizin farkında olmuyorlar.

Ama bırak olmayıversinler.

Eğer onların enerjilerine kapılırsak, mahvolup gitmemiz lazım. Biz onların kötü niyetle yaptıkları bu iş ve sözlerden BÜYÜK FAYDALAR çıkartıp, hem kendi hem de başkalarının hayatına değerler katıyoruz.

Umarım anlattıklarım sana mantıklı ve kalbine yakın geliyordur.

Bir de bahsettiğin Allah’ın isimleri konusu var. Ben de çok seviyorum Allah’ın bütün isimlerini. Sayın Hocamız Yaşar Nuri Öztürk’ün bu konuda çok değerli bir çalışması var. Şu an, hemen ulaşamadım ona ama adı “Allah ve Esmaül Hüsna” tavsiye ederim:

Şu an bu cevabı verebilmek için internetten ve sözlükten bakarak bu isimlerin Türkçe karşılıklarını bulmaya çalıştım.

Sabur: Sabırlı
Halim: Şefkatli
Vedüd: Sevgili
Samed: Muhtaç olunan
Kabid: Gerektiğinde sıkan
Hafıd: Gerektiğinde yukarıdan aşağı indiren
Mani: Gerektiğinde engelleyen
Müntekim: Gerektiğinde cezalandıran
Darr:Gerektiğinde zarar veren
Müzil:Gerektiğinde alçaltan
Muahhir: Gerektiğinde sonraya bırakan

Bence Allah’ın isimlerini bol bol kullanmamızda hiçbir sakınca yok. Bu bilgi bize Allah’tan gelmiş.

Bazen bunları kullandığın için suçluluk hissetmeni anladım.

Böyle bir durumda da yine ANLAYIŞ ve SEVGİ isimlerini KENDİNE yöneltmeni tavsiye ederim.

Ben şahsen, Enbiya suresindeki 87. ayette bahsedilen o “ben zalimlerden olmuşum” hissini hissettiğimde de yine Rabbimizin RAHMAN ve RAHİM, ANLAYIŞLI ve SEVGİ DOLU oluşuna odaklanıp, yapmışsam bir haksızlık, Rabbime ve O’nun anlayış ve sevgisine sığınarak hallediyorum bu durumu.

Adacığım, umarım soruna sana yardımcı olabilecek bir karşılıkla cevap verebilmişimdir.

Her halükada da ben hem senin hem de Rabbimin anlayış ve sevginize sığınırım.

ÇOK ÇOK SEVGİLER, VE BU SORUYU SORARAK BENİM DE PEK ÇOK KONUDA DÜŞÜNMEME SEBEP OLDUĞUN İÇİN ÇOK ÇOK TEŞEKKÜRLER.

NOT: Bir de eğer tüm bu çarelerim de işe yaramazsa, bana kötü davranan insanlar hakkında, Kuran’dan da destek alarak başvurduğum son bir çarem daha var ki, o da bu insanlardan uzaklaşmanın yollarını aramak.

Bunun için Nisa suresi 97 ve 100 (Nisa:Kadınlar) bana yol gösteriyor.

Nisa 97
Melekler, öz benliklerine zulmetmiş olanların canlarını alırken, onlara şöyle dediler: “Neredeydiniz siz?” Cevap verdiler: “Yeryüzünde ezilip horlananlardandık biz.” Melekler dediler ki: “Allah’ın yeryüzü geniş değil miydi ki orada bir yerden bir yere göçesiniz?” İşte böylelerinin varacağı yer cehennemdir. Ne kötü dönüş yeridir o!

Nisa 100
Kim Allah yolunda hicret ederse yeryüzünde, varıp sığınarak karşı harekete girişecek çok yer bulur; geniş bir imkân da bulur. Ve her kim, evinden Allah’a ve resulüne hicret niyetiyle çıkar da kendisine ölüm yetişirse onun ödülünü vermek Allah’a düşer. Allah Gafûr’dur, Rahîm’dir.

hicret: göç
Gafur: Sürekli bir biçimde günahları affeden
Rahim: Sevgi dolu

Sevgili Gelincik rumuzlu arkadaşım,

Yazını okurken, benim yıllar önce yaşadığım ve benzer şeyler hissettiğim bir durumu anlatıyorsun gibi hissettim.

Ben de, o zamanlar, senin gibi, bir koşuşturma içindeydim ve çok ama çok yorgun hissediyordum. İşten çıkınca bile stresi her an benimleydi.

O sırada öğrendiğim çok temel bir şey, hayatımı değiştirdi:

Bu tür, aşırı bir yorgunluk ve bezginlik, vitamin eksikliğinden kaynaklanabilir.

Sana tavsiyem, yarından itibaren, 1 hafta boyunca, yediğin içtiğin her şeyin adedi, gramı vs. ve saati ile birlikte bir listesini tut.

Sonra, işini iyi bilen bir beslenme uzmanına, bu listeyi göster. Aşırı yorgunluk ve bezginlik hislerinden de bahset.

Umarım o sana hangi yiyecekleri veya vitamin ve besinleri yediklerine dahil etmen gerektiğini sana söyleyecektir.

Benim o zamanki yediklerimde ve içtiklerimde, süt-sebze-karaciğer-yumurta, bir de C vitamini eksikliklerim vardı.

Bunları yiyip içtiğim şeylerin arasına dahil edince, gerek gücüm ve kuvvetimde, gerekse moral ve hevesimde büyük bir ilerleme yaşadım.

İş aynı iş, insanlar aynı insanlardı ancak, ben bambaşka bir insan olmuş, hayatta her şeye göğüs gerebilir bir kafa ve kalp yapısına ulaşmıştım.

Bu sebeple, Atatürk’ümüze son derece hak veriyorum. Sağlam kafa sağlam vücutta bulunur.

Ben bir adım daha ilerleterek bu deyişi,

“Sağlam kafa sağlam vücutta bulunur, sağlam ruh, sağlam kafa da bulunur” sözü haline getiriyorum.

Gelincik rumuzlu arkadaşım,

İlk soruna verdiğim cevabı kullandın mı? Bu konuda bir adım attın mı?

İkinci sorun hakkında şu tavsiyeleri verebilirim sana:

Görebildiğim ve yazdıkların kadarıyla,

“hoşlanmadığım, beni ilgilendirmeyen olaylardan ve sorunlardan kendimi soyutluyorum ama bir bakıyorum ki istemediğim olaylar bana dönmüş”

diyorsun.

Bu, yeterince sorumluluk almadığının göstergesi olabilir.

Patrona yakın olduğunu söylüyorsun, demek ki patronun senin bu hataları gördüğünü biliyor ve belki de sesini çıkartmamana kızıyor.

Benim de bizzat yaşadığım bir şey olarak, ne zaman ki, hayatta olsun, işte, evde olsun, ülke problemlerinde olsun, dünya problemlerinde olsun, gördüğümüz bir yanlışlık veya hataya “bana ne” deyip kendimizi soyutlamaya çalışırsak, o şey eninde sonunda gelip yine bize çarpıyor.

Doğruya doğru, yanlışa yanlış demek ve bunu hayat amaçlarımızla birleştirmek bizi hayatta, işte, evde büyütüyor, yüceltiyor.

Sorumluluk ve hayat amaçların konusunda çalışmanı tavsiye ederim.

Kolay gelsin.

Sevgili Gül ve Lale rumuzlu arkadaşım,

Sanırım hayatta en mutlu olduğum anlardan biri de tavsiyede bulunduğum bir kişinin içtenlikle sözümü dinlediği ve elinden geldiğince uyguladığı ve TEZ zamanda sonuç aldığı anlar.

Samimiyetin için, bana olan güvenin için çok teşekkürler.

Sahip olduğun güçleri hem kendin, hem ailen için kullanırken, bizleri de unutma.

Bizler için de güzel dileklerini BOL BOL dile.

Türkiyemiz için de dile, dünya için de dile.

Çok çok teşekkürler.

Sevgili Hayat arkadaşım,

Öncelikle kafanı hiçbir şeyin karıştırmasına izin verme.

Buna özen göstermeni önemle tavsiye ederim.

Kafa karışıklığı sanırım çekim yasası açısından olsun, hayatta yaşadığımız herhangi bir olay açısından olsun, düşeceğimiz en alt durumlardan biri.

Aynı anda pek çok şeyi uygulamaya çalışmak bu kafa karışıklığına sebep olabiliyor.

Bu okuduğun yöntemlerden birini seçip, onu uygulamaya karar vermen lazım.

Bu karışıklıktan çıkmanın yolu bu.

Aklına mantıklı ve kalbine doğru gelen bir yöntemi seç ve o yöntemin öğrencisi ol.

Sadece yemek kitapları okuyarak aşçı olunamayacağı gibi, çekim yasası da sadece okunarak olmuyor.

Yemek tariflerinden birini seçip, yemeği yapmak gerekiyor.

Maratonda başarılar dilerim.

Buraya yolunun düşmesine sevindim.

Çok çok teşekkürler.

Selin arkadaşım,

Çekim yasasının farkında olduğun ve hayatında kullanabildiğin için çok çok tebrikler.

Sitemden de faydalanmanı dilerim.

Sorduğun soruya gelince…

Bu konuda tavsiyem, hayatının 8 parçasının iyiliğini, hayrını göz önüne alarak, tabii en başta Allah’a sığınıp, aklının ve kalbinin HEMFİKİR olmasına dikkat ederek karar vermen.

Sen bu konuda azimli ve kararlı olursan, gerçi detayları bilmiyorum ama bahsettiğin kişilerle İLTEŞİMİN de açılacak. Onları üzmeden, aklının ve kalbinin hemfikir olduğu o konuyu sevgi saygı çerçevesinde anlatabilir, onların da seni anlamasını sağlayabilirsin.

Karşılıklı sevgi saygı anlayış dolu iletişimin çözemeyeceği problem, sorun, dert, engel yok.

Kolay gelsin.

Çok çok sevgiler