Sevgili Seheryıldızı,

Öncelikle teşekkür ederim, yazılarımı okuduğun için ve duygularını-düşüncelerini paylaştığın için.

Her şeyin en kötüsüne kendini hazırlama meselesini o kadar iyi anlıyorum ki…

Maalesef ben de bunu alışkanlık haline getirmiştim.

Zannederdim ki, her şeyin en kötüsünü düşünürsem, kırılma-üzülme olasılığım yok olur. Ve en kötüsünden daha iyisi olursa da mutlu olmam garantili gibi bir şey olur.

Aaah ah, şimdiki aklım olsaydı…

Evet, senin de dediğin gibi, bu tür bir bakış açısı gerçekten de bir alışkanlık meselesi.

Bazen okuyorum bazı üniversitelerin araştırma sonuçlarında diyorlar ki, bir alışkanlığı değiştirmek 21 gün alıyormuş ama bu 21 günün herhangi bir yerinde eski alışkanlığa bir seferlik bile dönsek, 21 güne tekrar baştan başlıyormuşuz.

Ben şahsen bunu okur okumaz, karar vermiştim: 21 gün de sürse, 40 gün de sürse, 100 gün de sürse, yıllar da sürse ben bu alışkanlıkları değiştirmeye karar verdim. Çünkü bu benim hayatım. Ben iyi, güzel, doğru yaşamak istiyorum.

Alışkanlıklar adı üstünde “alışılan şeyler” demek. Neyi devamlı yaparsak ona alışıyoruz ve otomatik yapmaya başlıyoruz.

Madem alışkanlık diye bir şey var, ben de iyi, güzel, doğru şeylere alışmak istiyorum.

Bana ve hayatıma zarar veren şeylere değil.

Son bir kaç gündür yaşadığın güzel şeyler için seni canıgönülden kutlarım.

Bunlar senin Allah vergisi kudretinin eseri.

Bu kudret sen ne istersen onu sana çekecek bir kudret.

O 24 yıllık dediğin alışkanlıklar aslında biliyor musun, senin bir gün verdiğin, bir anlık bir karar üzerine hayatına hakim olmaya başladılar ve şimdi sana sanki içinden çıkılamaz gibi görünüyorlarsa da, aynı geldikleri gibi gidebilirler.

Pin It

Yıkılmış bir ülkenin başına gelebilecek o en büyük çöküşe dahi bakıp “Geldikleri gibi giderler…” diyebilmek… Aman Allahım, ne kadar da büyük bir özgüven ve ne kadar da büyük bir iman… Buradan ona teşekkür, sevgi ve saygılarımı gönderiyorum.

Kusura bakma eğer konuyu dağıttıysam ama anlatmak istediğim şu ki,
sen düşüncelerinin ve duygularının patronusun, bunun tersini şimdiye kadar şöyle veya böyle, şuradan veya buradan öğrendiysek de bu doğru değil.

Okuduğun yazılara, dinlediğin şarkılara, konuştuğun-yazıştığın arkadaşlarına dikkat et.

Niyet et, karar ver ve seni umutlandıran, senin gerçek yeteneklerini, senin gerçek özelliklerini ortaya çıkaranlarla, bu gerçek yeteneklerini coşturanlarla birlikte ol.

Arada bir sürçme olmuyor mu? Evet, benim için de olabiliyor ama artık bilinçli olduğum için hemen değiştirmeye koyuluyorum.

Evet, itiraf ediyorum, kendi yazılarımı ben de tekrar tekrar okuyup, sürçtüğüm noktaları tekrar yerlerine yerleştiriyorum.

Mesela düşün ki arabanı kullanıyorsun, gitmek istediğin yeri biliyorsun (Arzuladığın Hayat), yolu tam bilemeyebilirsin ama işte yoldaki işaretleri takip ederek yolu bulabileceğinden eminsin.

Tabii ki bir harita olsa daha iyi olurdu ama bu şekilde de gidebilirim diye düşünüyorsun.

Pin It

Sen her sağa veya sola dönerken, veya düz gitmeye çalışırken, hatta hata yaptığını anlayıp geriye doğru arabayı sürüp sapman gereken yolu bulmaya çalışırken, arka koltukta oturan bu yaşlı teyzecik, “ya bulamazsan doğru yolu…” “ya yanlış döndüysen…” “Ay sen kesin yanlış yoldasın, hiç ulaşamayacağız…” “Kendini kandırıyorsun, bu yol, o yol değil…” vs vs konuşup duruyor.

BİL Kİ DİREKSİYON SENDE, ve SEN GİTMEK İSTEDİĞİN YERE ULAŞMANI SAĞLAYACAK HER YETENEĞE, HER ÖZELLİĞE SAHİPSİN.

MÜKEMMELSİN.

ÇÜNKÜ ALLAH SENİ ÖYLE YARATMIŞ.

İnan henüz arabayı nasıl kullanacağını bile bilmiyorsan, sen de herkes gibi kursuna gidip öğrenebilirsin, araba kullanmakla ilgili yazılar okuyabilirsin.

GEREKLİ AKIL, GEREKLİ YETENEK, GEREKLİ HER ŞEYE SAHİPSİN.

Bu konuda hiç bir “acaba”ya yer yok. Acaba diye sormaya başlayınca, Allah’ın bize verdiklerini, yaratılışımızın özünü inkar etmiş oluyoruz ve Allah’a saygısızlık etmiş oluyoruz.

Pin It

Bu tatlı yaşlı teyzecik arabayı kullanmayı da bilmiyor, yolu da bilmiyor, sadece alışkanlık gereği, hep en kötüyü düşünmeye çalışıyor. Bunu yaparken, arabanın ne kadar güzel yollardan geçtiğini, yollardaki uzun kavak ağaçlarını, salınan söğüt ağaçlarını göremiyor, içinde oturduğu arabanın değerini, yumuşak koltuğun değerini de bilemiyor.

Sen ona hatırlatabilirsin, “Aman şu yolların güzelliğine bak, yaşlı teyzecim, senin zamanının, çocukluğunun o güzel ağaçlarını, tatlı meyveleri anlatsana bana.” diyerek, bu yaşlı teyzeciği güzel şeyler konuşturmaya alıştırabilirsin.

Tabii senin de bilmen gereken şey, evet, yanlış yöne sapsak dahi, problem değil, geri gelir doğru yolu gene buluruz ve “o ulaşmak istediğimiz güzel yere” sağsalim varabiliriz.

Yolculuğumuzu da hoş geçirip, o tatlı yaşlı teyzeciği de çok sevebiliriz.

Diyorsun ki:
(Mesela yeni bir işe başlıyacağım, “başarırım üstesinden gelirim” diye telkin ediyorum ama bir yandan “ya başaramazsam…” diye de korku var) Peki bu korkuyu yenmenin bir yolu var mı?

Başlayacağın yeni işte de,

• Şimdiye kadar, edindiğin tüm bilgileri, tüm yetenekleri, içtenlikle ve tüm kalbinle kullanmaya,

• Öğrenilecek yeni bilgilere ve yeteneklere, aklını ve kalbini açmaya,

• İşinin gerektirdiği tüm ödevleri öğrenip, elinden geldiğince bunları yerine getirmeye,

• Birlikte çalıştığın insanlarla yardımlaşma ve destek amaçlı bir birliktelik kurmaya,

• Başkalarından da gelebilecek negatifliklere kendini kaptırmamaya, kendine olan sevgini yüksek tutmaya,

• Yapabileceğin bazı hataları, onlardan ders alarak, kendine olan sevgini azaltmadan ve gerekirse özür dileyip telafi etmeye de kararlı bir şekilde atlatmaya,

odaklanırsan o korku küçülecek, küçelecek, küçülecek.

Bazen sana da bu yaşadıklarımız, bir ip üzerinde yürümeye benzemiyor mu?

Pin It

Bence hayatta başarının sırrı da hep korkularımıza değil hedeflerimize konsantre olmak ve gerçek amaçlarımız doğrultusundaki ipler üzerinde yürümek.

Mesela, benim için de bu siteyi yapmak, duygu düşüncelerimi burada yazmak korkusuz başlamadı. Çok korktum ama Allah’ın bana nasip ettiği şeyleri dostlarımla paylaşmamın Allah’a gösterebileceğim en güzel teşekkür olduğunu hissedince korkuma rağmen gerekli adımları atabildim.

Ve yukarda bahsettiğim şeylere ve en önemlisi de sahip olduğum bilgileri hizmet aşkıyla dostlara sunmaya odaklanınca, korku da azaldı.

Hala arada korku geliyor ama elinden gelen her şeyi yapan bir insanın huzuruyla, Allah’a şükretmenin yanında o korku zerreden bile ufak kalıyor.

Umarım bu cevap, bu konuda kafanı açmaya yardımcı olur.

Ulaşmak istediğin hayata en kısa zamanda ulaşmanı tüm kalbimle dilerim.

Tavsiyem, ne zaman korku duysan, hemen hedeflerine ve onlara ulaşmak için atacağın o ilk bebek adımına konsantre olman.

Devamlı atacağın bu bebek adımları seni mutlaka hedefine ulaştıracaktır.

Üstelik, bilmemiz gereken en önemli şey şu ki:

Allah bu yürüdüğümüz iplerin altına çok sağlam, eğer düşersek bizi yumuşacık yakalayıverecek yastıklar döşemiş.

Hiç merak etme, bebek adımlarımızı atarken düşersek, bizi sağsalim yakalayıverecek ve tekrar iki ayağımız üzerine basmamızı sağlayacak.

Çünkü o, en anlayışlı, en sevgi dolu, en şefkatli anneden de anneanneden de daha anlayışlı, daha sevgi ve şefkat doludur.

Sen de, Anlayışlı ve Sevgi Dolu Allah’a emanet ol.