Neye Göre? Kime Göre?

Pin It

Ben buna “Neye Göre? Kime Göre?” diyorum.

Ve inanın, bu konu çekim yasasını lehimize kullanmakta bize çok yardımcı olacak bir konu.

Fizik derslerinde gördüğümüz “Görecelik” teorisini, hayatımıza uygulayacağız. Ama merak etmeyin, zor olmayacak.

“Görecelik ne demek?” diye bakarsak, kısaca şu demek:

Bir şeyin tanımını verirken, onu ancak bir başka şeyle karşılaştırarak tanımlayabildiğimiz konusu.

Bir başka deyişle, herhangi bir şeye baktığımız zaman, eğer o şey hakkında bir karar vermemiz gerekiyorsa bu kararımızı, onu bir başka şeyle karşılaştırarak veriyoruz.

Verdiğimiz karar bizim kişisel bakış açımızdan, hayatta yaşadığımız olaylardan, hayatta öğrendiğimiz bilgilerden etkileniyor ve tüm bunlar kararımızı şekillendiriyor.

Tabii bunun bir istisnası, hayata matematik olarak bakmak.

Bu konuyu bana zamanında öğreten öğretmenimin örneğini size de verirsem, diyelim masada 4 tane kase var ve 100 kişiye masada kaç tane kase olduğunu soruyoruz. Eğer sayı saymasını biliyorlarsa, (:D) hepsinin de cevabı 4 olacaktır.

Ama bu 100 kişiden, kaseleri tarif etmelerini istesek, 100 değişik cevap gelebilir.

Ve çekim yasası açısından bizi ilgilendiren bir soru sorsak ve desek ki,  “4 kase az mı çok mu?” işte o zaman, yine kişiden kişiye ve özellikle de kişilerin bu azlığı ve çokluğu neye göre karşılaştırdıklarına bağlı olarak yine çeşit çeşit cevaplar alabiliriz.

Görecelik konusuna bir diğer örnek vermek gerekirse:

Hani hamamların içerideki en sıcak odaları vardır. O odaya girmeden hemen önce, yani o kapının hemen dışında, daha içeri girmeden sıcaklığı hissetmeye başlarsınız.

O dış oda o an çok ama çok sıcak gelir. Ama en içeride bir süre geçirdikten sonra, dışarı çıktığınızda, sanki donuyormuş gibi hissedersiniz değil mi?

Oysa ki, o ara odanın sıcaklığı aynıdır.

Bir başka ifadeyle, bizim önceki tecrübemize göre, ortam aynı olmasına rağmen, bizim hissettiğimiz his değişebiliyor.

***************************

Yine bu konuyla alakalı olarak, yıllar önce, bir akrabamızın söylediği bir söz hiç aklımdan çıkmaz.

Bu tanıdıklarımızın 2 katlı bir evleri vardı ve bina işleriyle, günlük alışverişlerle hep kendileri veya çocukları uğraşırlardı. Sonra bir gün geldi, bu binalarını müteahhite verdiler ve yerine kocaman bir apartman yapıldı. Kendileri de o apartmanda yaşamaya devam ettiler.

Ancak, yeni gelen apartman düzeniyle, artık apartmanın işlerini, temizliklerini yapan, çöpleri toplayıp dışarı koyan, günlük ekmek, süt vs. alışverişlerini yapan bir kapıcıları da vardı.

Tabii özellikle çocuklar bir rahata ermişlerdi.

Ve bu rahatlıkla, söyledikleri “Yeni düzene ne kadar da çabuk alıştık, apartman hayatı ne rahatmış, ne güzelmiş. Eski düzene dönmekten Allah korusun. İnsan iyiye gidişe ne kadar da çabuk alışıyor.” sözleri benim aklıma kazınıp kalmıştır.

Oysa ki, ben o zamanlar, apartmanda yaşadığım için, onların 2 katlı, kendilerine ait, kendilerinden başka herhangi bir başkasının yaşamadığı evlerini çok beğenirdim.

Hatta “O evde çöpü dışarı çıkartmak, külfet değil ki, ne büyük bir zevk olurdu.” diye düşündüğümü de çok iyi hatırlıyorum.

İşte bu da “Neye göre? Kime Göre?”nin çok güzel bir örneği.

Çok hoşuma giden son bir örnek daha vermem gerekirse, mesela, biliyor musunuz, Pakistan’ın Karaçi şehrinde yaşayan insanlar, Aralık-Ocak aylarında ağır geçen bir kış yaşadıklarını sanıyorlar.

Oysa ki, gündüz sıcaklık, bir bahar hatta hoş bir yaz havasında, geceleri ise üzerlerine bir hırka alsalar yeterli oluyor. Ama onlar, kış geldi, havalar çok soğuk diye konuşuyorlar.

***************

Sevgili arkadaşlarım,

Bu konunun çekim yasası açısından önemi ise şu:

Mutluluk da aynı böyle “göreceli” bir kavram.

Kendimizi sürekli mutsuz hissettiğimizde, “sevinç” hissetmek sanki çok uzaklarda ve ulaşılamaz gibi gelebiliyor. Azıcık bir umut bize ÇOK BÜYÜK bir mutluluk gibi gelebiliyor.

Veya kendini sürekli mutlu hisseden bir kimse için, keder çok çok uzakta iken, ve ulaşılamaz gelirken, azıcık bir cansıkıntısı, BÜYÜK bir mutsuzlukmuş gibi gelebiliyor.

Zenginliğe de aynı böyle göreceli bir kavram olarak bakabiliriz.

Bizim derme çatma, 2 göz evimiz, evsiz sokakta yaşamak zorunda olan bir kimse için saray gibi gelirken, saray gibi bir evde yaşayan birisi için bizim evimiz, bilmiyorum artık, neye benziyordur.

Çekim yasasını lehimize kullanmak istiyorsak, bizim kendimizi tüm bu değerlendirmelerin dışına çıkartıp, gerek sahip olduklarımıza gerekse sahip olmadıklarımıza, gerek başkalarının sahip olduklarına gerekse sahip olmadıklarına, nötr bakmamız gerekiyor.

“Az, çok, var, yok, iyi, kötü” şeklinde değil de nötr.

Olduğu gibi.

Evet, onları karşılaştırarak değil, OLDUKLARI GİBİ görerek bakmamız gerekiyor.

• Her şeyin daha kötüsünün olduğu gibi, her şeyin daha iyisinin de olduğunun bilincinde olup, bunları oldukları gibi görüp (yani kendimizi “niye böyle? niye şöyle?” diye paralamadan veya aşırı bir sevinç veya taşkınlık veya şımarıklık hissetmeden)
• hem kendi sahip olduklarımız için hem de başkalarının sahip oldukları için şükretmemiz,
• hem daha zor durumdakilere elimizden geldiğince yardım etmek için, hem de daha iyiye doğru ilerlemek için, açılan kapılarımıza dikkat etmemiz,
• ve BOL BOL şükretmemiz gerekiyor.

Bu yardım ve ilerleme kapılarından, bilinçli bir şekilde, ve şükrederek geçtikçe, geçtikçe, geçtikçe, aslında Allah’ın herkese lütfettiği tüm güzellikleri de bol bol yaşamak için kendimize izin vermiş oluyoruz.

**********************

Özetle bu adımları tekrar vermek gerekirse:

1- Durumu olduğu gibi ve kendini paralamadan gör.

2- Şükret.

3- Daha zor durumdakilere yardım etmek için ve senin de daha iyiye ilerlemen için açılan kapılara dikkat et ve bunların hakkını ver.

4- Bol bol şükret.

Hepimize kolay gelsin.

Tweet Yap
Facebook'ta paylas!